«Кызыл-Шыҥ» тӱрк сӧс «кызыл» — орус.красный и «чин/шын» — глубокий ров между двух крутых гор, топоним «красное ущелье». Ӧнойдо кызыл шыҥ ол тереҥ ӧзӧк, [2][3].
Кызыл-Шыҥ ӧзӧк Чаган-Узун јурттыҥ тӱштӱк-кӱнбадыш јанында, 9 километр кире јерде, талайдыҥ кемјӱзинеҥ 1800—1970 метр бийикте јадат[4]. Кызыл-Шыҥ ла Чаган-Узун деп суулар агып јаткан ӧзӧктӧ, Монголияныҥ кыйузынаҥ 60 километр јетпей јӱрӱп.
Ӧзӧктӧ альпий микроклимат. Јаскыда тӱште температура +28 °C једер аргалу, је тӱнде температура тыҥ јабызайт. Кандык ла кӱӱк айда мында айылдыҥ эчки койын кабырадылар[1].
Ӧзӧктиҥ геологиялык тӱӱкизи јебрен чакта болгон Чуйдыҥ кӧлиле тудуш, ол мӧҥкӱлер тыҥыда кайыларда бӱткен[3]. Бу кӧлдиҥ тӱбине миллион јылдарга отложениелер јуулган:
Баштапкы эмеш јуук зона, ады «Марс-1». Мында сары ла кыскылтым ӧҥдӧр кӧп. Кӧӧлӱктӱ једер арга бар. Мында турист тӧс јер бар, амыраар инфраструктуралу[1].
«Алтайский Марс» деп бу јерди Том-Тураныҥ геолог-студенттери мында практика ӧдӱп тура адаган. Туристтерге бу јерди Клуба путешествий Siberian Expeditions 2012—2013 јылдарда јарлаган[7].
Гусев А.И. Минерагения и полезные ископаемые Республики Алтай: монография; ГОУВПО «Алтайская гос. академия образования имени В.М. Шукшина». Бийск, 2010. - 382 с.
Молчанова О. Т. Топонимический словарь Горного Алтая. Горно-Алтайск, 1979 г.
Девятков А. Г. Кайнозойские отложения и неотектоника Юго-Восточного Алтая. — Новосибирск: Наука, 1975.
Окишев П. А. Динамика оледенения Алтая в позднем плейстоцене и голоцене. — Томск: Изд-во Том. ун-та, 1982.